Norrbottenspets
De Norrbottenspets stamt waarschijnlijk af van een kleine spitsachtige hond, welke in oude tijden bij jagersvolk van het noordelijk halfrond leefde.
Deze kleine jagende spits is al eeuwen oud en overleefde door natuurlijke selectie waarbij alleen de sterkste en meest bruikbare exemplaren een kans hadden om voort te bestaan. In deze streken was de jacht een noodzaak voor zowel voedsel als kleding. De huidenjagers in deze streken bedreven de enig mogelijk manier van handel: de vraag naar gewilde bontsoorten als sabel, marter en hermelijn. Nadat de prijzen van bont na de tweede wereldoorlog instortten, verdween ook de interesse voor de Norrbottenspets.
De Zweedse Kennelclub verwijderde het ras in 1948 uit haar boeken als uitgestorven. Het bleek echter dat in de streek van Norrbotten, het ras had overleefd, voornamelijk als hofwaakhond en familiehond. Het werk van enige enthousiaste jagers om typische en daarmee fokboekwaardige honden te vinden, resulteerde in de tweede helft van de zestiger jaren erin dat het ras terugkeerde als een jagend ras. In 1967 nam de Zweedse Kennel Klub het ras weer op in haar registers en een nieuwe standaard werd opgesteld.
Vandaag de dag wordt de Norrbottenspets hoofdzakelijk gebruikt als blaffende vogelhond op hoendervogels, maar is ook heel bruikbaar voor klein haarwild en eveneens in staat een eland af te stoppen.